در آیه 183خداوند مومنان را مورد خطاب قرار می دهد و می‌فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید روزه بر شما واجب شده است و در آیه 184 افرادی را از این حکم استثناء می کند و بیان می‌دارد همان طور که پذیرفته اید روزه بر شما واجب است اگر مسافر  و یا بیمار بودید نباید روزه بگیرید و بایستی قضای آن را بعداً به جا آورید  و این اطاعت از فرمان خدا برای شما خیر است.

اَیَّامًا مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضًا اَوْ عَلَی سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ اَیَّامٍ اُخَرَ وَعَلَی الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَهٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ وَاَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184)

چند روز معدودی را (باید روزه بدارید!) و هرکس از شما بیمار یا مسافر باشد، تعدادی از روزهای دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت‌فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیرمردان و پیرزنان)، لازم است کفّاره بدهند: مسکینی را اطعام کنند؛ و کسی که کارِ خیری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید!

طبق این آیه شخص مسافر  یا بیمار نباید روزه بگیرد و اگر در چنین شرایطی فرد بر اساس تمایل شخصی قصد روزه کند روزه او مورد قبول نمی‌باشد و مرتکب معصیت شده است.

به کوشش: خانم برهان

منبع: کتاب حلاوت تبیان، دکتر اسدی گرمارودی، ص26