اگر واقعه کربلا حزن انگیز است؛ چرا حضرت زینب(س) می‌فرمایند جز زیبایی ندیدند و در سجده زیارت عاشورا خدا را به خاطر این مصیبت شاکریم؟
برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید رسالت امام حسین(ع) و نحوه انجام آن مورد بررسی قرار گیرد.
رسالتی به عنوان «خلیفه الله» در این عالم بر دوش ائمه(ع) قرار دارد که هر آنچه خدا بخواهد اعمال کند، ایشان آن را به اذن الله محقق می‌نماید. امام به عنوان ولی الله، منهای مقام الوهیت و نبوت، دارای تمام مقامات عالیه می‌باشد. از این رو رسالت امام به دو صورت ولایت تکوینی و ولایت تشریعی محقق می‌گردد.
ولایت تکوینی: اجرای مقدرات عالم و تمامی کائنات به اذن خدا، ولایت تکوینی امام است؛ به طوری که او واسطه فیض تکوین الهی است. این رسالت امام همیشگی است و اساساً بدون وجود او، زمین همه ساکنانش را در چشم بر هم زدنی در خود می‌بلعد؛ لَولَا الحُجَّه لَسَاخَتِ الارض بِأهلِها.
ولایت تشریعی: در این حوزه امام وظایفی دارد:
- نشان دادن دین خدا به مردم
- محافظت از دین در برابر تحریف و نابودی
- اجرای شریعت در عالم(مهمترین وظیفه)
تفاوت اِعمال ولایت تکوینی با ولایت تشریعی
مهمترین تفاوت اِعمال ولایت تشریعی با ولایت تکوینی، نقش مردم جهت پذیرش و اعلام آمادگی در مسیر تحقق هدایت الهی می‌باشد. در ولایت تکوینی مردم چه بخواهند و چه نخواهند، افاضه فیض حق از دریچه امام(ع) صورت می‌پذیرد؛ در صورتی که اجرای ولایت تشریعی و پذیرش آن منوط به همکاری و خواست مردم است؛ از این رو اِعمال ولایت تشریعی امام (ع) در هر برهه‌ای از زمان با توجه به شرایط متفاوت است. تکلیف امام حسین(ع) در دوران خلافت یزید رسوا ساختن مدعیان دروغین ولایت، ولو به قیمت از دست دادن جانشان می‌باشد؛ از این جهت جان دادن و شهادت عین پیروزی و سعادت است. شهادت آن بزرگوار و یارانشان و اسارت خانواده آن حضرت موت ظاهر و حیات حقیقی است و اِعمال ولایت تشریعی امام حسین(ع) در آن شرایط زمانی همان چیزی بود که در روز عاشورا رخ داد.
هر چند این تمام رسالت امام نبود؛ اما ایشان نسبت به بخشی از رسالت خود در افشای اولی الامر دروغین، موفق به اعمال ولایت تشریعی گشتند. لذا حضرت زینب می‌فرمایند:
والله مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
به خدا قسم چیزی جز زیبایی ندیدم.
اما از آنجا که مردم نخواستند تمام رسالت امام در جهت تحقق هدایت الهی صورت پذیرد و کاری کردند که اعمال ولایت امام در آن زمان به شهادت ایشان با آن کیفیت منجر گردد از این جهت واقعه کربلا دردآور و حزن انگیز است.
به‌همین جهت که امام حسین بخشی از رسالت خود را عملی کردند، به موفقیت نائل شدند، ما نیز به عنوان پیروان ایشان از این مسئله ناراحت نیستیم و شاکر خداییم؛ اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی. اما از آن جهت که مردم اجازه ندادند رسالت اصلی امام در تحقق کامل هدایت الهی صورت پذیرد و کاری کردند که شرایط شهادت پیش پای امام قرار گیرد، محزونیم.
ما خدا را شاکریم که پیرو امامی هستیم که وقتی بنا به شرایط وظیفه اش شهادت در راه هدایت انسانهاست با تمام وجود آن را به جان خرید؛ اما به سبب مظلومیت همین امام رئوف تا قیامت سوگواریم.
منبع: کتاب طلوع یقین، دکتر اسدی گرمارودی،161-154
نظر شما :