علت حقیقی ترس و فرار مردم از مرگ چیست؟
علت حقیقی ترس و فرار مردم از مرگ چیست؟
کسانی که در دنیا زندگی می کنند و دل به ظاهر دنیا می دهند و ازوجدان خود که در حقیقت مربوط با خداست نیرو نمی گیرند، پیوسته در دل آنان محبت دنیا و آثار آن رو به فزونی می رود. مردن برای این افراد بسیار سخت است؛ چرا که عمر خود را که سرمایه وجودی وی بوده برای به دست آوردن امور دنیوی از مال و جاه و اعتبار مصرف کرده،برای اولاد رنج برده، به هر یک از این موارد قهراً محبت پیدا نموده است. حال این فرد می خواهد برود و بار سفر آخرت ببندد و وداع کند و تمام این اندوخته ها و محبوب ها و مقصود ها به خاک نسیان سپرده شود. باید تمام بدن خود را در خاک و طعمه ماران و موران ببیند و خاک سنگین بر روی پیکرش انباشته گردد و خود در میان آن تبدیل به خاک و خاکستر شود.
از طرف دیگر بر اساس وجدان و عقل حرکت نکرده،راه آخرت را روشن ننموده، پیوسته با علوم باطنیه در جنگ و جدال و قهر بوده، از راه عدالت منحرف شده و به حقوق خود و سایر افراد مردم که در نزد مبدا اصیل عالم خداوند عزّوجل محترمند تجاوز کرده و در مقام عبودیت خدا نبوده و با اعمال صالحه جان خود را به حیات آن عالم زنده نکرده است.
با این حال و کیفیت می خواهد از دنیا برود، بالاخص اگر به این امور فانیه دنیا با رنج و زحمت رسیده باشد و آنها را با مشقّت تحصیل کرده باشد، در این صورت علاقه او به آنها بیشتر بوده و در نتیجه دل کندن از آنها مشکل تر است. با این اوصاف اگر به این فرد بگویند: یک سال دیگر می میری، دنیا در چشم او تاریک می شود،گویی تمام عذاب ها را بر او وارد کرده و کوه ها را بر سر او خراب می نمایند.
درکتاب جامع الاخبار روایت شده که مردی از ابوذر غفاری سوال کرد : چرا مردن در نظر ما ناپسند است؟ ابوذر در پاسخ گفت : به علت اینکه شما دنیای خود را آباد نموده و آخرت خود را ویران کرده اید ؟ و البته بر شما ناگوار خواهد بود که از محل آباد و معمول به محل خراب و ویران کوچ کنید .(1)
ترس از مرگ حالتی است که اغلب انسانها به آن مبتلا هستند ، مگر اندکی که با علم و ایمان و درک صحیح به حقیقت مرگ پی برده باشند و در دنیای زودگذر با عبادت خالق یکتا و اجرای فرمان های او در جهت رضای حضرت حق جل جلاله گام برداشته باشند که در غیر این صورت نه تنها از مرگ هراس نخواهند داشت ، بلکه آن را گرم در آغوش خواهند فشرد؛ چون مرگ را نابودی و نیستی نمی دانند، مرگ را آغاز زندگی حقیقی ، آن هم در جوار رحمت الهی با صالحان و نیکان و اولیاءالله می دانند، برخورداری از نعمات بی شمار الهی و آسایش دائمی می پندارند و هم به آیات الهی ایمان دارند.
1-بحار الانوار ج 6 ص 137 ، کتاب جامع الاخبار حدیث 42
به کوشش: خانم سمیرا برهان
تصحیح: سرکار خانم محمدزاده نوین