«وَ مَن کَانَ مَرِیضًا اَوْ عَلَی سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ اَیَّامٍ اُخَر» اگر کسی بیمار یا در سفر بود، باید در روزهای دیگری روزه بگیرد و پس از آن بیان می‌دارد:«یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ» بدین معنا که یکی از دلایلی که خداوند شما را از روزه‌داری در سفر معاف کرده‌، این است که نمی‌خواهد به زحمت افتید و به گرفتاری دچار شوید؛...

در آیه 183خداوند مومنان را مورد خطاب قرار می دهد و می‌فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید روزه بر شما واجب شده است و در آیه 184 افرادی را از این حکم استثناء می کند و بیان می‌دارد همان طور که پذیرفته اید روزه بر شما واجب است اگر مسافر و یا بیمار بودید نباید روزه بگیرید و بایستی قضای آن را بعداً به جا آورید و این اطاعت از فرمان خدا برای شما خیر است.

نقطه اختلاف شیعه و عامه در جنبه احکامی آیه شریفه ۱۸۴ سوره مبارکه بقره و در مورد بخشی است که خداوند در آن می‌فرماید:«... فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَ اَن تَصُومُواْ خْیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ» ... و کسی که کار خیری انجام دهد، برای او بهتر است و روزه داشتن برای شما بهتر است، اگر بدانید.

قرآن کریم کتابی مبین، آخرین و کاملترین کتاب آسمانی برای هدایت انسانهاست؛ اما اختلاف نظرهایی باعث شده است تفسیر برخی آیات مشکل به نظر آید و این شبهه ایجاد شود که گفته های قرآن واضح و روشن نیست. در این خصوص باید به نکاتی توجه نماییم: 1-با دقت در آیاتی که آیات مشکله قرآن کریم خوانده می شود مشخص می گردد جدا از برخی پیچیدگی‌ها، عده ای با غرض ورزی برای رسیدن به اهداف خود به دنبال لوث کردن حقیقت و ایجاد ابهامات هستند.

از آنجا که ماه مبارک رمضان فرصتی مناسب برای تدبر و تامل در آیات قرآن و معرفت بیشتر نسبت به حاملان وحی الهی، (اهل بیت پیامبر(ص)است؛ از این رو سایت «پرسش من، پاسخ او» در نظر دارد روز جمعه 28 ماه رمضان (2/3/99) مسابقه‌ای در سه سطح با محوریت صلح امام حسن(ع)، مظلومیت امیرالمومنین(ع) و تفسیر برخی آیات مشکله قرآن برگزار نماید...

زیرا اتمام حجت الهی تنها با کتاب و نبی و رسالت نبوتی انبیا صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه در هر دوره باید درمیان هر قوم امتی حجت الهی به عنوان امام و خلیفه خداوند وجود داشته باشد. در واقع ولایت تشریعی و تکوینی امام به اذن خداوند عامل بقا و کمال امت است؛ مانند خورشید که اگر نباشد منظومه شمسی نظم خود را از دست می‌دهد و بقا نمی‌یابد...

هدف خلقت، عبودیت و سیر الی الله است و تا زمانی که در جامعه قسط و عدل برپا نشود سیر الی الله در مسیر صحیح صورت نمی پذیرد ؛ از این رو اگر خداوند امکان ایجادجامعه ایده ال رابرای بشر قرار ندهد نقض غرض صورت گرفته است که چنین امر قبیحی از هیچ حکیمی سرنمی زند...

عقل و نقل موید این مطلب هستند که پروردگار برای هر موجودی در این عالم،‌امکان رسیدن به کمال را مهیا می‌سازد.اگر بپذیریم دستیابی به زندگی ایده آل در این عالم وداشتن جامعه ای سراسر عدل و قسط ممکن نیست حرفی خلاف باورهای توحیدی زده ایم...

عقل مغرضانه نمی تواند بپذیرد که انسان منهای مکتب وحی و بدون امداد الهی به زندگی ایده آل اجتماعی دست یابد؛ چراکه به راحتی درمی یابد این بشر پیشرفته نه تنها بسوی کمال وتشکیل جامعه ایده ال پبش نمی‌رود بلکه برجنایت و مشکلاتش نیز افزوده می‌گردد....

منتظر حقیقی ؛ موحدی است که می داند که برای تعجیل در امر فرج باید به اصلاح خویش بپردازد و پس از آن با رفتار صحیح خود، جامعه را مشتاق به ظهور حضرت گرداند. چنین فردی به فرموده امیرالمومنین(ع) دنیای خویش را تابع آخرتش گردانیده است...

ابتدا باید بیان نمود که منتظر واقعی باید شوق وصل امام خویش را با دوری از خودخواهی، خودبرتربینی، غرور و دل‌بستگی به دنیا و مظاهر آن همواره زنده نگه دارد و با عمل خود مردم را به یاد امام منتظَر بیاندازد و آتش شوق وصل را دل سایرین نیز شعله‌ور کند. ...

بله، تمام موجودات عالم به درجات کمال فردی و اجتماعی خود می‌رسند. برخی به صورت جبری و بر مبنای نظام خلقت و آفرینش خویش به این کمال دست می یابند و انسان نیز به طور اختیاری بر مبنای اراده و اختیار خود به کمال می‌رسد...

همانگونه که می‌دانیم امامان (ع) نسبت به حال تمامی یاران و دوست‌داران خویش، نظارت و آگاهی دارند، و اگر کسی صادقانه ایشان را بخواهد و در راهشان تلاش کند مورد عنایت ایشان قرار خواهد گرفت. به همین دلیل است که بالابردن معرفت و آگاهی از مهم‌ترین وظایف منتظران در دوران غیبت است....

هر فرد باید با تلاش بر خودسازی مقدمات اثرگذاری بر سایرین را شروع کرده و بدین گونه مقدمات برپایی جامعه ایده‌آل اسلامی را فراهم نماید. همچنین از مهم‌ترین تکالیف عصر غیبت، تلاش برای کسب معرفت نسبت به مقام امام عصر(عج) است؛...

بنابر سنت الهی هدایت انسان‌ها به اجبار صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه به واسطه انزال کتب و ارسال رسل، مسیر صحیح برای انسان‌ها مشخص شده و او را ‌قادر می‌سازد تا به صورت اختیاری هدف و ‌مسیر زندگی خود را مشخص کند. همانگونه که در آیه شریفه ۲۵۶سوره بقره آمده، اکراه و‌اجباری در پذیرش دین و برگزیدن مسیر هدایت وجود ندارد....