رابطه بین درک شب قدر و معرفت نسبت به حضرت زهرا(س) چیست؟

رابطه بین درک شب قدر و معرفت نسبت به حضرت زهرا(س) چیست؟

امام صادق(ع) می‌فرمایند:

فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَهَ حَقَ‏ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ اَدْرَکَ لَیْلَهَ الْقَدْرِ.(بحارالانوار، ج43، ص65)

هر کسی فاطمه(س) را شناخت، آن گونه که سزاوار شناختن است، به درستی که شب قدر را درک کرده است.

لیله    قدر   اولیا   ،   نور    نهار     اصفیا

 صبح  جمال   او   طلوع   از   افق   علا   کند

شب قدر شب سرنوشت، شب تنظیم و تکلیف برای سال بعد است. از جمله اعمالی که در شب قدر بدان سفارش شده  خواندن دعای جوشن کبیر است که در آن با گفتن صد فراز از اسماء صفات حضرت حق و صد بار عبارت(سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ) از خداوند برای  نجات از آتش، طلبِ یاری می‌کنیم. همچنین در این شب‌های با عظمت، قرآن بر روی سر می‌گذاریم و خداوند را به این کتاب مقدس قسم می‌دهیم که اهل نجات از نار باشیم؛‌ اَنْ تَجْعَلَنی مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ. نکته حایز اهمیت معنای «خَلِّصْنا مِنَ النّارِ»است. نجات از آتش، یعنی نحوه‌ی اعمال ما به گونه‌ای باشد که بر مبنای آن، ابدیت ما در عالمِ رحمت الهی باشد که بهشت (جنت) نام دارد و دارای درجات مختلف است. بر این اساس نار به معنای دور شدن از آن مرحله و محروم شدن از آن مقام است. تمام تلاش و زحمت انبیاء و اولیاء بر این است تا  ما از نار نجات یابیم و به مرحله رحمت الهی برسیم. بنابراین درک شب قدر یعنی درک این واقعیت که انسان اهل نجات از نار باشد.

پیامبر(ص) در روایتی می‌فرمایند:

إِنَّمَا سُمِّیَتْ‏ ابْنَتِی فَاطِمَهَ لِاَنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) فَطَمَهَا وَ فَطَمَ مَنْ اَحَبَّهَا مِنَ النَّارِ. (بحارالانوار، ج43،‌ص18؛ کنزالعمال، متقی هندی، ج12، ص105)

دختر من فاطمه نامیده شد؛ زیرا خدای عزّ و جل او و محبّینش را از آتش جهنم جدا سازد.

در این روایت آمده خدا محبّین فاطمه(س) را از عذاب جهنم باز داشته است. با کنار هم قرار دادن این دو روایت  به این نتیجه می‌رسیم درک شب قدر نجات از نار است.  اگر در شب قدر جزء کسانی باشم که از نار خلاص می‌شوند یعنی در زمره فدخلی فی عبادی قرارمی‌گیریم. این درک لیله‌القدراست. کسانی به این مقام می‌رسند که محب فاطمه(س) باشند. کسی که حب فاطمه(س) را پیدا کرد حب فاطمی او را به این مقام می‌رساند. حب حضرت زهرا(س) نیز حاصل نمی‌شود مگر با معرفت(شناخت)صحیح و پاکسازی دل. ظرف دلی که پر از کینه،حسد، خودخواهی و... است نورانی نمی‌شود و معرفت آن نیز معرفت کارساز نیست، مانند اتاقی که پرده‌های آن کشیده شده و نور وارد آن نمی‌شود.

کسی که با معرفت فاطمی محب فاطمه(س) شود، محبوب را به هر چه غیر از اوست ترجیح می دهد. محب فاطمه(س) محب خداست. وقتی حب خدایی شد تمام حرکات، خدایی و حرکت حبی می‌شود. کسی که به مقام شامخ فاطمی معرفت پیدا کند با چنین معرفت و حرکتی می‌تواند از آتش نجات یابد و به مرحله رحمت الهی برسد و به عبارت دیگر شب قدر را درک نماید. 

منبع: سخنرانی دکتر اسدی گرمارودی، شوق، حب و عشق فاطمی